Γράφει ο Γεώργιος Γρηγοριάδης, μέλος της Ε.Ο.Ν. Θεσσαλονίκης
Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι!
Πανάλαφρος ο ύπνος σου· του Απρίλη τα πουλιά
σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιά, και να σου φτάνουν του χειμώνα οι καταρράχτες
σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες.
Πλατιά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνεις
εκεί και σβεις γοργά.
Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις, και τη φέρνεις σαν πιο κοντά!
Αυτά γράφει ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα του για τον ηρωικό θάνατο του Εθνομάρτυρα Παύλου Μελά (13 ή κατά άλλους 14 Οκτωβρίου 1904) και τον αποχαιρετά. Ο θάνατος του Μίκη Ζέζα (έτσι ήταν το ψευδώνυμο του Παύλου Μελά) ήταν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα για τον Μακεδονικό Αγώνα, αλλά δεν ήταν το θανατηφόρο.
Αυτός ο Έλλην που δεν ήταν Μακεδών, αλλά που τόσο αγάπησε άχρι θανάτου την ελληνικότατη Μακεδονία, συγκίνησε μεν πολλούς με τον θάνατό του, αλλά ενέπνευσε και πολλούς (ακόμα και Σλάβους) να αντισταθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον της βουλγαροποίησης της μακεδονικής γης. Να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της πολύπαθης Μακεδονίας μας.
Ο Παύλος Μελάς και όλοι οι Μακεδονομάχοι που αγωνίστηκαν πλάι του ήταν οι μόνοι που πίστευαν πως κάτω από τη στάχτη των επιδρομών και των λεηλασιών Τούρκων, Αλβανών και Βουλγάρων, σιγοέκαιγε η φωτιά του Ελληνισμού. Αν δεν ήταν αυτοί, οι Έλληνες εν Μακεδονία θα είχαν εξαφανιστεί.
Πράγματι πάλεψαν ώστε αυτή η φωτιά να θερμάνει τις ψυχές των Ελλήνων (σλαβόφωνων και μη) που τόσο βάλλονταν από την προπαγάνδα των κομιτατζήδων και να γίνει αναζωπύρωση κατακαίγοντας τους βάρβαρους κατακτητές της ελληνικής χώρας αυτής. Σε αντίθεση με ορισμένους Μητροπολίτες της Μακεδονίας και με πολλούς πολιτικάντηδες και παράγοντες της “απελευθερωμένης” μητροπολιτικής Ελλάδος που πίστευαν πως είναι χαμένη υπόθεση ο ελληνισμός της Μακεδονίας και ο εν γένει αγών δια την απελευθέρωση της και τη προσάρτησή της με την μητέρα Ελλάδα.
Ό,τι και να πούμε, ότι και να γράψουμε για αυτό το παλικάρι είναι πολύ φτωχό και πολύ λίγο για να περιγράψει και να εκφράσει τον θαυμασμό για την γενναιότητα και την απτή φιλοπατρία του.
Τη στιγμή που το όνομα του φτάνει και φοβίζει τους Σλαβοβούλγαρους ακόμα και σήμερα, βρέθηκαν οι ίδιοι προδότες Έλληνες (αν μπορούν να θεωρηθούν Έλληνες και όχι απλά ελληνόφωνοι) που πρόδωσαν την μυστική παρουσία του στη Μακεδονία τότε, βρέθηκαν οι ίδιοι ακριβώς Ιούδες που έδωσαν αμαχητί τη μακεδονική ιστορία, παράδοση, το όνομα της και τη κληρονομιά της στους γείτονες. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών βέβαια και οι συνεχιστές της επαίσχυντης συμφωνίας, αλλά το ίδιο συνένοχοι και νεκροθάφτες της Μακεδονίας.
Έι Παύλε Καπετάντζε (όπως έλεγαν και μοιρολόγησαν τον άξιο Έλληνα οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας), που είσαι να δεις την σκύλευση των αγώνων σου από τους ίδιους τους συμπατριώτες σου; Τα κόκκαλα σου θα τρίζουν όπως και των άλλων Μαρτύρων και Ηρώων της γης αυτής για την κατάσταση αυτή και τη κατάντια του Ελληνισμού, όχι μόνο της Μακεδονίας, αλλά και γενικότερα; Δεν το αξίζαμε Παύλε! Δεν αξίζαμε να χύσετε το αίμα σας για να αναπνεύσει λευτεριά ο τόπος αυτός. Αντί να σας μιμηθούμε σας προδώσαμε, αντί να αγωνιστούμε κι εμείς, όχι μόνο να διατηρήσουμε ελληνική τη Μακεδονία μας, αλλά και να απελευθερώσουμε τα αλύτρωτα εδάφη και τους σκλάβους Έλληνες, ντροπιάσαμε όλους τους αγώνες σας… Πόσο και πόσοι λίγοι είμαστε;!
Εσύ εγκατέλειψες οικογένεια, στρατιωτική καριέρα και πλούτη για να λευτερώσεις τούτα τα ρωμέικα χώματα, που υπήρχε κίνδυνος εξαφάνισης του Ελληνισμού και τώρα ο τόπος αυτός που ηγάπησες γέμισε μειοδότες, ελληνόφωνους ραγιάδες και κυριολεκτικά κοντεύει να αφανιστεί ο ελληνικός πληθυσμός, εφόσον οι θάνατοι και οι μεταναστεύσεις στο εξωτερικό θέριεψαν και οι γεννήσεις τείνουν να γίνουν σπάνιες, αλλά και η γη εξαγοράζεται από ξένους σε εξευτελιστικές τιμές. Εσύ πολέμησες για να απελευθερώσει τη Μακεδονία απ’ τη σκλαβιά και τώρα πάλι σκλάβα είναι από λαθρομετανάστες και προσκυνημένους.
Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα αντί για τον δικό σου τελευταίο λόγο «ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ» απαιτεί να λεχθεί και να εφαρμοστεί το «ΡΑΓΙΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ!».
Αιωνία η μνήμη του Ηρωομάρτυρος Παύλου Μελά.
Μακεδονία Μαρτύρων και ηρώων γη ελληνική!
